terug naar de roots.....

Weer even de roots bezocht......

nieuwe boek.......

Het eerste boek is nog warm en het vervolg wordt al geschreven.

Het zullen de vele gebeurtenissen zijn in en om de Jordaan met alle belevenissen die ik heb gehad. Er is zo ontzettend veel dat er een selectie moet komen maar het wordt zeker een leuk boek met veel herkenbare feiten.

Een klein voor proefje........

Groenpol had drie huisjes op een vakantiepark die alleen via loting door het personeel betrokken konden worden.

Het park heette Beltgraven en lag bij Oldebroek in Gelderland. Er werd geloot en het was maar voor één week maar door zijn revalidering mochten we veertien dagen. Geweldig! Je reisde met de bus vanaf het Centraal Station in Amsterdam naar Oldebroek. De bussen stonden op zaterdag bij het Oosterdok op het parkeer terrein bij het opleidingsschip de Pollux. Op de ramen van de bussen stond welke je moest hebben en de koffers gingen met een vrachtwagen. In Beltgraven kreeg je een kaart en kon je naar het huisje lopen. De koffers werden later gebracht door een tractor met aanhangwagen.

Een bosrijk gebied maar stil en rustig was het er zeker. Het huisje waar we verbleven heette ‘Vreugde’..........................................................................

verkoop gestart......

Het boek is klaar en het is in huis!!!

De verkoop start vandaag....... Super trots en blij met het resultaat.

Geweldig werk van drukkerij Ipskamp in Enschede...

Heb je interesse dan kun je bestellen op

https://www.centrumvankracht.nl/index_jordanees.html

boek vervolg.....

Vandaag de definitieve drukproef ontvangen en goedgekeurd.

Het gaat nu dus echt gebeuren en de tijd van spanning begint. Ik kan niet wachten op de dag dat we het omhoog kunnen houden. We gaan er voor!

Heerlijk een drukker die meedenkt en alles prachtig verwerkt tot een geheel.

vooral deze tekening van mijn vader doet me veel......

Op alle lege velden heb ik die ingevoegd en zeker door zijn inbreng in het verleden heb ik alles kunnen verwoorden.

De Tong...(fragment uit het boek)

Vroeger hadden we nog winters…….

Elke winter hadden we ijs en stond ik elke dag gedurende die periode op de ijzers. Als klein kereltje had ik al leren schaatsen op die dubbele ijzers en maar al gauw had ik de slag te pakken en was niet van het ijs af te slaan.

Ik was een fanatiek liefhebber en dat is eigenlijk altijd zo gebleven.

Hoewel ik nu niet meer kan begrijpen dat ik zo gek was op die kou want ik ben een koukleum geworden en heb altijd koude handen en voeten en ben dus altijd blij als het weer bloedheet is.

Buiten het schaatsen was de sneeuw natuurlijk ook mooi. Hele sneeuwoorlogen vonden plaats en wanneer je je handen niet meer voelde ging je naar binnen. Drijfnat en alles weer drogen voor de kachel voor de volgende ronde. Mijn vader had me altijd gewaarschuwd voor die kou en dat het vastpakken van een brugleuning met blote handen fataal kon zijn. Je zat er zo aan vast. Hij vertelde dat een neef ooit met zijn tong aan de leuning had vastgezeten en dat was geen pretje.

Dat geloofde ik niet. Dat moet je zeker weten dus op een kwade dag voorzichtig met een paar vriendjes de bruggen opgezocht. Het vroor hard en we hadden het koud maar met het aanmaken van een paar glijbanen was je zo weer warm. De leuning bleef aantrekken dus eens even voorzichtig de tong er voorzichtig tegenaan en ja hoor het was al te laat……..Vast!!!

Tjonge wat een sukkel dacht ik. Wat nu. Praten was al lastig, ik leek wel dronken.

De vriendjes hadden de grootste lol maar het huilen stond mij nader dan het lachen. Eén van hun ging hulp halen en kwam vlot terug met zijn moeder die een fles met lauwe thee bij haar had en dat voorzichtig over mijn tong goot.

Ik was weer los!!!! De thee vroor meteen aan de leuning vast maar ik kon naar huis. De moeder lachte om de domheid en kwam met net zo’n verhaal als mijn vader waar ik nu zelf ook in deel nam.

Ik dacht: dit vertel ik niet thuis maar voor dat ik thuis kwam hadden enkele getuigen mijn moeder al in geuren en kleuren verteld wat er gebeurd was.

Later hebben we daar vreselijk om gelachen. Maar het moment zelf zal ik niet gauw vergeten…..

De Egelantiersstraat....(archief)

familie foto's.....

opa en oma Ravenhorst

het gezin broers en zussen

mijn opa met de hond van de hondekar

opa bij van Gendt en Loos in Baarn